|
MINISTRANT - to członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła "Ministrare" (z łaciny) znaczy "służyć". Służymy
Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo
"ministrant" wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej. Ministrant jest POMOCNIKIEM przy
sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomaga również
po zakończeniu Mszy świętej. Ministrant
jest tym, który NIESIE ZNAKI. Ministrant
niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to
przedmioty, które dla liturgii mają szczególnie ważne znaczenie. One mają
ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazać na inną rzeczywistość. Ministrant
powinien sam BYĆ ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo
liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą
całej parafii i wszystkich wiernych! Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że
"uczestniczyć w liturgii" nie znaczy tak jak w kinie albo przed
telewizorem tylko słuchać czy oglądać! "Uczestniczyć w liturgii" to
znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując! ] LEKTOR Czytanie
Słowa Bożego w Zgromadzeniu Liturgicznym jest najwyższym stopniem służby
ministranckiej. Mówi o tym już sama postawa lektora w prezbiterium. Wszyscy
inni ministranci służąc zwracają się twarzą do ołtarza. Kiedy odmawiają
modlitwy, albo przynoszą do ołtarza dary, są wyrazicielami ludu wobec Boga. Lektor zaś, kiedy czyta Słowo Boże, zwraca się
twarzą ku ludziom. W tym momencie jest wyrazicielem samego Boga wobec
Zgromadzenia Liturgicznego. Lektorzy
stanowią we wspólnotach ministranckich specjalną i najważniejszą grupę,
bowiem pełnią specjalną i szczególnie ważną posługę - przekazują ludziom
Słowo Boga. Posługa ta stawia przed lektorami dość spore wymagania, dlatego
nie każdy może pełnić posługę lektora. Do tej funkcji powinni być wybierani
ci, którzy nie tylko posiadają odpowiednie możliwości głosowe i dykcyjne, ale przede wszystkim właściwe kwalifikacje
moralne. Aby bowiem wiarygodnie przekazywać innym Słowo Boże, najpierw samemu
należy według niego żyć. Życie
lektora powinno być przepojone wiarą. Ogromnie ważną rolę pełni tu życie
sakramentalne. Lektor powinien być znany z regularnego przystępowania do
spowiedzi i komunii św. oraz powinien cieszyć się dobrą opinią w otoczeniu.
Trudno sobie wręcz wyobrazić lektora, który w kościele czyta Słowo Boże, a
poza kościołem jest jego zaprzeczeniem. Do posługi lektora należy się też dobrze przygotować. Przygotowanie takie, nazywane kursem lektorskim, obejmować będzie: Formację
wewnętrzną, czyli szereg nauk dotyczących wiary, modlitwy i pobożności. Formację biblijną, czyli szereg nauk na temat Pisma Świętego, tak aby przyszli lektorzy potrafili rozumieć czytania. Formację
liturgiczną, czyli nauki o liturgii i poprawnym w niej posługiwaniu. Formację fonetyczną, czyli nauki o poprawnym czytaniu, artykułowaniu słów i akcentowaniu. Równolegle
do tych zajęć odbywać się będą praktyczne ćwiczenia, które pomogą poprawnie
zastosować w życiu poznane wiadomości. Zakończeniem kursu lektorskiego będzie
uroczysta promocja na urząd lektora, której dokonać może ks. dziekan, albo
ks. biskup. Modlitwa Lektora: Panie,
oto stoję wobec wielkiej tajemnicy Twego Słowa, które mam przekazywać innym. Pomóż
mi być najpierw dobrym słuchaczem i świadkiem Twojego Słowa. Oczyść
moje wargi od wszelkiej nieczystości, uczyń mnie swoim narzędziem, bym mógł nieść Cię ludziom w sercu, w dłoniach, na ustach.
Amen
|